|
توجه به اصالت و مرجعیت قرآن از دیدگاه مولانا جلال الدین محمد بلخی
|
| رمضانعلی تقی زاده چاری1، فاطمه جعفری کمانگر*2 |
1- دانشگاه فرهنگیان
2- دانشگاه فرهنگیان ، jafarikamangar@gmail.com |
|
|
چکیده: (3188 مشاهده) |
| مسأله‌ی اصالت قرآن و تحریف یا عدم تحریف آن از جمله مسائل مهم در عرصه‌ی قرآن پژوهی است. اگرچه عموم مسلمانان به مصونیت قرآن از تحریف معتقد بودند و هستند، اما بعضی در این امر تشکیک کرده و با بیان یک سلسله مستندات روایی و تاریخی به تحریف قرآن معتقد شدند. مولانا جلال الدین محمد بلخی از جمله ادیبانی است که در آثار عرفانی خود استدلالات قرانی و کلامی را با لطافت عارفانه و شاعرانه همراه می‌کند. وی نخست اثبات می‌کند که قرآن چیزی جر حقیقت نیست و به طور مطلق هر گونه تحریف در قرآن را باطل می داند و سپس با تأکید بر حقانیت قرآن، این کتاب الهی را به عنوان یک مرجع علوم دینی مورد استناد خود قرار می‌دهد و برای اثبات حقیقت امری، آیات قرآنی را شایسته‌ترین سند می‌شمارد. مقاله‌‌ی حاضر به روش کتابخانه ای نگاشته شده است و درصدد بیان حقیقت معنایی تحریف و نگرش مولانا نسبت به عدم تحریف قرآن و توجه به اصالت و مرجعیت دینی آن از دیدگاه مولانا است. |
|
| واژه‌های کلیدی: قرآن، اصالت، مرجعیت، تحریف، مولانا |
|
|
متن کامل [PDF 306 kb]
(422 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1396/5/17 | پذیرش: 1397/9/3 | انتشار: 1399/6/29
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
